می دونی دلم تنگ چی شد یهو؟ تلخِ بدمزۀ آخر شب های شرکتُ، کرکره های یک در میون افتاده اشُ، مزه خوری آدم های رفتۀ خاطره هامُ، چت شد یهو؟ چم شد یهو؟ یادت رفته اون کیسِ لت و پارِ بدون کارت گرافیکمون رو؟ اون سه پاکت چهار پاکت های دوازده شبُ؟ سینه و رون مرغِ موندۀ آشپزخونۀ سر کوچه رو؟ ما نوشابه خانواده داشتیم رئیس، یه هارد و یه گوشی و یه عالمه کانتکت، فری کال فری کال اسکایپ تا صبح، تو کی خاک کردی خودتُ، کی ملت قبیله اتُ یادت رفت؟ عق زدن آبلیموی ته عرق خوری هارو؟ نگو تهش فقط من موندم و من، من موندم و استکان نشسته ها ملامین های طرح گل، نگو فقط من موندم از اون روزها؛ کتونی پوش و واداده، تو چت شد رئیس؟ گره دوم کراوات هاشون مال ما نبود، زیتون هاشون مال ما نبود، کالباس هاشون مال ما نبود، ما تهش سرکه نمکی رو با چیلی عوض می کردیم، تهش توی حیاط یا کنار بلوار عق میزدیم، تهش لب پل زانو بغل می کردیم، می دونی دلتنگِ چی شدم؟ کت شلوارم کراواتم برق وسواسی کفش هام، دلتنگِ اونوقت ها که هنوز حرفم حرف بود؛ قولم قول، نمیزدم زیرش، مزه عجیبتر از سیب گلاب؟ سیب مزۀ سیگاره رئیس؛ سه پاکت چهار پاکت های دوازده شب به بعد