نمی دونم، دونستن حوصله می خواد، مگه نه؟ من زل زدم فقط، دیگه ناخن نکشیدم به دیوار سلولم، رول دستمال توالتُ گذاشتم زیر سرم و چشامُ بستم، یکی مثل من پاپیون نمیشه، تراژدی نداره که سرِ دوربین بچرخه سمتش، دنیاته، جزیرته، ارتفاع خودته، می پریش؟ می مونیش؟ همش پای خودته.. همش پای خود آدمه..